Als we de Zone van de Naaste ontwikkeling (zoals Lev Vygotsky mede heeft bedoeld) de ontwikkelwens noemen van het kind, is het dan niet veel interessanter om een gesprek te voeren met het kind en samen met het kind of jongere zijn/haar ontwikkelwens en onze begeleidingswens cq -behoefte te matchen?
Het is bijna arrogant om als buitenstaander te bepalen wat goed is voor hem of haar zonder het kind of jongere in mee te nemen.
Emiel

Een belangrijke wetenschapper binnen zowel het contextualisme als binnen het sociaalconstructivisme is Lev Semjonovitsj Vygotsky (1896-1934). Hij was van mening dat: ‘De betekenis van een ontwikkelingsfeit afhankelijk is van het geheel aan contexten waarin dit feit zich voordoet: de persoon zelf, zijn verleden en toekomst, de omringende cultuur, de historische omstandigheden en zelfs de biologische evolutie van de menselijke soort’.
Vygotsky hield zich voornamelijk bezig met cultuuroverdracht en ontwikkelde een cultuurhistorische theorie. Onder cultuuroverdracht verstond hij de wijze waarop kennis, vaardigheden en ervaringen van volwassenen worden overgedragen aan kinderen. Deze cultuuroverdracht noemde hij mediatie. Een geslaagde cultuuroverdracht is essentieel voor de ontwikkeling van een individu.